تحقیق روی DNA یه خانم ۱۱۷ ساله، سرنخ‌هایی از راز عمر طولانی رو فاش کرده
نمیشه جلوی گذر بی‌امان زمان رو گرفت، ولی آدمایی که از ۱۱۰ سالگی رد میشن، یه توانایی عجیب و غریبی دارن که اون اتفاق حتمی رو به تعویق بندازن. یه بررسی کامل سلامتی روی یکی از مسن‌ترین آدمای دنیا، یعنی ماریا برانیاس، نشون میده که یکی از دلایلی که تا ۱۱۷ سالگی عمر کرده این
نمیشه جلوی گذر بی‌امان زمان رو گرفت، ولی آدمایی که از ۱۱۰ سالگی رد میشن، یه توانایی عجیب و غریبی دارن که اون اتفاق حتمی رو به تعویق بندازن.
یه بررسی کامل سلامتی روی یکی از مسن‌ترین آدمای دنیا، یعنی ماریا برانیاس، نشون میده که یکی از دلایلی که تا ۱۱۷ سالگی عمر کرده این بوده که یه ژنوم فوق‌العاده جوون داشته.
بعضی از تغییرات نادر ژنتیکی‌اش به طول عمر، عملکرد سیستم ایمنی و سلامت قلب و مغز ربط دارن.
دانشمندای اسپانیایی میگن که الان دارن از این یافته‌ها استفاده می‌کنن تا «یه نگاه تازه به زیست‌شناسی پیری انسان بندازن، نشانگرهای زیستی برای پیری سالم پیشنهاد بدن و راهکارهای احتمالی برای افزایش طول عمر پیدا کنن.»
این نتایج بر اساس نمونه‌های خون، بزاق، ادرار و مدفوعیه که برانیاس قبل از فوتش تو سال ۲۰۲۴، یعنی زمانی که مسن‌ترین آدم زنده دنیا بود، داوطلبانه در اختیار گذاشته بود.
به گفته یه تیمی از دانشمندها، برانیاس سلول‌هایی داشته که انگار خیلی جوون‌تر از سن شناسنامه‌ای‌اش «حس» می‌کردن یا «رفتار» می‌کردن. اون بیشتر از ۳۰ سال از میانگین امید به زندگی زن‌ها تو محل زندگیش یعنی کاتالونیا، بیشتر عمر کرده بود.
دانشمندها میگن که برانیاس تو اون سن و سال بالا، در کل سلامتی خوبی داشته، که مشخصه‌اش سلامت قلبی-عروقی عالی و سطح خیلی پایین التهاب بوده.
با وجود سن بالاش، هم سیستم ایمنی‌اش و هم میکروبیوم روده‌اش (مجموعه میکروب‌های مفید روده) نشانگرهایی داشتن که شبیه به آدمای خیلی جوون‌تر بود. اون همچنین سطح خیلی پایینی از کلسترول «بد» و تری‌گلیسیرید و سطح خیلی بالایی از کلسترول «خوب» رو نشون می‌داد.
همه این عوامل ممکنه به توضیح سلامتی عالی و طول عمر فوق‌العاده‌اش کمک کنن.
برانیاس زندگی فعال ذهنی، اجتماعی و فیزیکی‌ای داشت، ولی از نظر ژنتیکی هم خیلی خوش‌شانس بود. با اینکه داشتن رژیم مدیترانه‌ای پر از ماست ممکنه تو عمر طولانیش نقش داشته باشه، ولی طول عمر فوق‌العاده احتمالاً تحت تأثیر طیف وسیعی از عوامل ژنتیکی و محیطیه.
جالبه که دانشمندها متوجه یه «فرسایش خیلی زیاد» تو تلومرهای برانیاس شدن؛ یعنی همون کلاهک‌های انتهای کروموزوم‌هاش.
تلومرها از مواد ژنتیکی ما محافظت می‌کنن و کوتاه‌تر بودنشون به خطر بالاتر مرگ ربط داره. اما تحقیقات جدید نشون میدن که بین مسن‌ترین آدم‌ها، تلومرها در واقع یه نشانگر زیستی مفید برای پیری نیستن.
در واقع، داشتن تلومرهای خیلی کوتاه ممکنه برای برانیاس یه مزیت بوده باشه. نویسنده‌ها به صورت فرضی نوشتن که عمر کوتاه سلول‌های بدنش ممکنه جلوی رشد و پخش شدن سرطان رو گرفته باشه.
محقق‌ها نوشتن: «تصویری که از تحقیق ما به دست میاد، با اینکه فقط از همین یه فرد استثنایی گرفته شده، نشون میده که سن فوق‌العاده بالا و سلامتی بد، ذاتاً به هم گره نخوردن.»
تحقیق روی فقط یه نفر، مخصوصاً کسی به خارق‌العادگی برانیاس، محدوده و نمیشه ازش نتایج زیادی برای بقیه ما گرفت. سانتوس-پوژول، نوگرا-کاستلز و همکارانشون تو اسپانیا قبول دارن که برای تعمیم دادن نتایجشون به گروه‌های بزرگتری نیاز هست.
برچسب ها :
ناموجود- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 9 در انتظار بررسی : 9 انتشار یافته : ۰